Aanstaande woensdag gaat mijn Peugeotje naar de garage. APK en winterbanden. Een jaarlijkse check-up en na de eerste sneeuwval toch maar als de duvel een afspraak gemaakt om m'n andere banden erop te laten zetten.
Ik weet dat dat ritje autogarage me aardig wat gaat kosten. Natuurlijk moeten die banden uitgebalanceerd worden. Dat snap ik. En moeten de remblokken vernieuwd. Olie bijgevuld. En natuurlijk die wettelijke check. Met alles erop en eraan.
Voor mezelf heb ik jaren geleden eveneens besloten om de zoveel tijd een "APK voor mijn loopbaan" te laten doen. Om de twee à drie jaar zoek ik een coach op me te begeleiden bij het checken
van mijn loopbaan, mijn loopbaanwensen, mijn toekomstdromen. Want zelf lang in een kringetje rondlopen, ik weet wel hoe dat werkt. Ik ga namelijk graag mijn dilemma's uit de weg. En zoveel keer word ik geleid door wat er op mijn pad komt, zonder kritisch na te denken of dát dan eigenlijk wel is wat ik wilde. Daar wegen zoveel overtuigingen in mee.
Deze zomer werd ik door omstandigheden verplicht na te denken over mijn toekomst. Twee weken lang, gekluisterd aan mijn stoel. Ik kon geen kant op, en ik wist dat het niet langer mogelijk zou zijn om door te gaan met het werk dat ik al drie jaar met zoveel plezier deed. Ik moest afscheid nemen van mijn functie als hoofd externe relaties bij de letterenfaculteit van de Radboud Universiteit. Auw. Ik had zoveel jaren mogen bouwen aan een mooie afdeling. Fijne collega's. Prachtige projecten. De meest vruchtbare samenwerkingsverbanden.
Nu ben ik pragmatisch aangelegd. Als het dan niet kan, dan moet ook het roer maar om. En zo had ik twee weken de tijd om na te denken over de rode draad in mijn leven. Waar ik mijn plezier vandaan haalde, waar ik energie van kreeg. En ik wist het snel en zeker: in alle functies die ik in mijn werkzame leven heb vervuld, speelde coaching een belangrijke rol. Voor ouders, leerlingen, docenten, medewerkers, studenten, collega's... De één op één gesprekken gaven me de meeste voldoening. Luisteren, vragen stellen, doorvragen, samenvatten, informeren, adviseren. Ik neem al aardig wat bagage mee.
En in die stoel viel het besluit: ik ga coachen! Niet wetend dat een zelfstandige praktijk niet zo heel ver weg zou liggen. Ik besloot mijn ervaring niet als eindpunt te nemen maar er nieuwe kennis bij te tanken en startte een opleiding in Veldhoven. Ondertussen verving ik de studieadviseur van de opleiding Geschiedenis aan de RU. Zo kon ik weer naar hartelust adviseren en coachen. Eind oktober, begin november viel er een UWV besluit: mijn lijf blijkt niet in staat om voldoende uren te werken om in mijn bestaan te kunnen voorzien. Een harde klap. Ik ben m'n hele leven bezig geweest met werken en bouwen aan werken. Ik heb er veel plezier aan en dit besluit haalde me aardig uit het lood.
Inmiddels krabbel ik op. Ik heb de tijd om na te denken hoe ik mijn aanvankelijke besluit, weer gaan coachen, verder vorm ga geven. Als zelfstandige. Met een beperkt aantal uren. In een taak waarin ik mijn versnelde hartenklop voel. Ondertussen raadpleeg ik zelf een deskundige coach, die ik erg waardeer om haar inzichten. Mijn APK. En ik wankel niet meer. Ik sta weer recht op mijn benen. Uitgebalanceerd en wel. Op weg naar een mooie, nieuwe toekomst. Mijn omgeving steunt me aan alle kanten. Ik voel me gelukkig.